ترموپلاست الاستومر

ترموپلاست الاستومر

Blog Article

دو روش رایج ترموپلاست الاستومر برای پردازش الاستومرهای ترموپلاستیک قالب گیری تزریقی و اکستروژن هستند. فرآیند قالب گیری تزریقی به این صورت است که مواد داخل قیف اکسترودر ریخته شده و پس از اکسترود شدن به انتهای اکسترودر می رسد. در انتهای اکسترودر یک نازل و یک قالب قرار دارد که مواد مذاب از سر نازل تحت فشار به داخل قالب تزریق می شود. اکستروژن فرآیند دیگری است که معمولاً برای محصولات پیوسته استفاده می شود و از حوصله این مقاله خارج است. در حال حاضر از این مواد در چاپگرهای سه بعدی نیز استفاده می شود و می توان ترموپلاست الاستومر از آنها برای تولید محصولات از طریق پرینت سه بعدی استفاده کرد. قالب گیری فشاری روش معمولی برای این مواد نیست. الاستومرهای ترموپلاستیک را می‌توان با قالب‌گیری بادی، کلندرینگ مذاب، شکل‌دهی گرما و جوشکاری حرارتی نیز پردازش کرد.

برای نصب کفپوش پلی اورتان از تست کشش برای بررسی چسبندگی رزین به سطح بتن استفاده می شود. این آزمایش حداکثر نیروی عمودی اعمال شده بر سطوح چسب بتن، فایبرگلاس و اپوکسی را تعیین می کند. سطح شکست نشان دهنده ضعیف ترین سطح در بتن، FRP و چسب اپوکسی است. در این آزمایش طبق ASTM D 7522 تنش کششی بالاترین مقدار را نسبت به تنش برشی دارد. نکته ای که در هنگام ترموپلاست الاستومر انجام این تست قابل توجه است این است که نتایج به مواد و ابزار خاص مورد استفاده بستگی دارد. انجام این تست دو نتیجه مهم را به همراه دارد. اولین نتیجه ای که توسط آزمایش کشش داده می شود، حداکثر نیرویی است که در آن ماده می شکند. این مقدار در واقع حداکثر نیرویی است که FRP می تواند تحمل کند. دومین پیامد انجام تست کشش، نحوه شکستن و از کار افتادن مواد است. با توجه به این نوع گسیختگی، می توان در مورد اینکه کدام قسمت اجرای FRP ضعیف تر است، اظهار نظر کرد.